تطبیق آموزه های قرآن و تائو قسمت بیست و هفتم

تائو می گوید: 

• آنچه به تازگی رخ داده است آسان اصلاح می شود.
• از مشکلات قبل از روی دادنشان جلوگیری کنید.
• سفر هزار فرسنگی با یک گام آغاز می شود.
• با عجله در عمل شکست می خورید.
• با زور زدن در تکمیل کاری آنچه به تقریب کامل بود را خراب می کنید.
• فرزانه با اجازه دادن به روند طبیعی رخدادها اقدام می کند.
• او در پایان به همان آرامی ابتدای کار است.
• او هیچ ندارد پس نگران از دست دادن چیزی نیست
• آرزوی او رهایی از آرزوهاست.
• آنچه فرا می گیرد رهایی از آموخته هاست(ص65).

   اکثریت قریب به اتفاق انسانها تمایل دارند دنیا بر وفق مرادشان باشد زیرا خود را مرکز جهان می دانند و می پندارند تمام کائنات باید بر مدار ایشان و مطابق میل ایشان بچرخد. اما انسان فرزانه بر خلاف این نظریه با خود شناسی و هستی شناسی خدا را شناخته است و می کوشد از هنجارِ آن پیروی کند.

   قرآن این تمایل انسانهای غیر فرزانه را مذموم دانسته و می گوید:

و لو اتبع الحق اهوائهم لفسدت السماوات و الارض و من فیهن بل اتیناهم بذکرهم فهم عن ذکرهم معرضون (مومنون/ 71)

اگر حق (یا خدا) تابع هوای نفس آنان شود، همانا آسمانها و زمین و هرچه در آنهاست، فاسد خواهد شد البته خدا (در ازای منع از تبعیت هواهای نفس) قرآن را به آنها اعطا فرمود؛ ولی آنها از آن روی گرداندند .

 فرزانه در فکر اصلاح و خویش و پیرامون خود مطابق هنجار هستی است و در جلب منافع به سوی خویش عجله ندارد یا به اصطلاح قرآن «هلوع» نیست و با قدمهای آهسته ولی مداوم هدفهای درست زندگیش را دنبال می کند.

  تا به قانون و روش بهتری برای زیستن دست نیافته قانونها و سنتهای کهنه را به باد سخره نمی گیرد و یا در صدد براندازی آنها نیست. از همه مهمتر این که تسلیم است و در عین آنکه تلاش شایسته خود را برای حصول نتیجه انجام می دهد اما منتظر وقوع چیزی نیست و اجازه می دهد آنچه باید رخ دهد، رخ بدهد لذا وقتی مرادش حاصل نمی شود اندوهی ندارد لذا در پایان کار همانقدر آرام است که در آغاز.

   او با ادراک ماهیت فناپذیر هستی نه برای خود و نه برای هیچ کس دیگر مالکیتی بر چیزی قائل نیست.

کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذو الجلال و الاکرام (الرحمن/26 و27)

هرچه دنیایی است فانی است و تنها وجه پروردگار دارای جلال و کرامت باقی است.

 لذا با از دست دادن آنچه در اختیارش است هرگز ترس و اندوهی به خود راه نمی دهد.

 « إن اولیاء الله لا خوف علیهم ولا هم یحزنون »()