هنجار هستی

هنجار هستی

چیزی شبیه تائو
هنجار هستی

هنجار هستی

چیزی شبیه تائو

چه زود همه چیز را فراموش می کنیم

یکی از  ویژگی های فرهنگی ما ایرانیان در روابط دوستانه مان تا آنجا که پای مصالح و منافع در بین نباشد و فقط دوستی در میان باشد، این است که اگر هزار و یک خوبی از کسی دیده باشیم تنها با دیدن یک بدی تمام سابقه قشنگی که با دوستمان داشته ایم فراموش می کنیم و به راحتی رابطه را تیره می کنیم یا بهم می زنیم. ما دوست داریم  طرف مقابلمان معصوم و مصون از خطا باشه در حالی که خودمان به راحتی هزار و یک اشتباه انجام می دهیم و به هزار و یک دلیل اشتباهمان را توجیه می کنیم. این رابطه در ارتباط با نخبگان جامعه نیز وجود داره و یکی از دلایلی که سبب می شود، افرادی که توان انجام فعالیت تأثیرگذار  در جامعه خود را دارند کمتر رغبتی برای کار و تلاش و فعالیت داشته باشند، همین است.

فرزانه چگونه می آموزد(تائو اجتماعی قسمت دهم)

فرزانگان کهن سعی در آموزش مردم نداشتند بلکه با مهربانی به آنها ندانستن را درس می دادند وقتی مردم فکر می کنند

تائو اجتماعی قسمت نهم

اگر کشوری با شکیبایی اداره شود، آرامش و شرافت بر آن حکم فرما می شود. وقتی میل به قدرت در رأس امور است هرچه ایده آل ها والاتر باشند نتیجه اندکتر است. سعی کن مردم را خوشحال کنی تا اساس غم نابود شود. سعی کن توجه مردم را به معنویات معطوف کنی به این ترتیب مادیات ریشه کن می شود.

تائو اجتماعی قسمت هشتم

وقتی ثروتمندان در رفاهند در حای که کشاورزان زمین های خود را از دست می دهند. وقتی دولتمردان بودجه های گزاف صرف ساز و کارهای نظامی می کنند. وقتی طبقه مرفه مصرف گرا و بی مسئولیت است. وقتی فقرا جایی برای تظلم خواهی ندارند اوضاع از هماهنگی با تائو در آمده است. 

تولید کارخانه ها در هماهنگی با تائو(تائو اجتماعی، قسمت هفتم)

وقتی کشوری با تائو هماهنگ است کارخانه های آن وسایل آرامش و آسایش مردم را می سازند. وقتی کشوری از هماهنگی با تائو خارج می شود کارخانه های آن ابزار و ادوات جنگی می سازند. و این ابزارها در اطراف شهرها انبار می شوند. 


توضیح: البته روشن است که این یک قاعده عمومی و به عقیده بنده درست است که البته استثنا بردار هم هست گاهی که دلیلی برای گفتگو یا مهرورزی یا عدالت نمی ماند، چاره ای جز منطق چماق نیست که البته آخرین منطق است. در دنیای به بیانی پست و فرومایه ما همواره کشورهایی بوده اند که خود را از هیاهوها دور داشته اند و آرام و مطمئن راه معقول خویش را پیموده اند نه بلند پروازی کرده اند و نه از حق خود کوتاه آمده اند. باید به چنین ممالکی و مدیریتی که آنها را اداره می کند آفرین گفت.