چندی پیش مرتضی پاشایی خواننده پاپ ایرانی دار فانی را وداع گفت و حضور باور نکردنی مردم در مراسم تشییعش بهت همگان را بر انگیخت و تقریبا در تمام محافل فرهنگی کشور این حضور با شگفتی مورد تجزیه و تحلیل و بررسی قرار گرفت. این موضوع در شبکه های اجتماعی و بین اعضای آن نیز ظهور و بروز چشم گیری داشت اما موضوع برای من چندان جذاب نبود، لذا پیگیر قضیه نشدم، تا این که عکسی از این مراسم به دستم رسید که کادر آن جمعیتی حدود 300 نفر را پوشش می داد، بدون استثناء این جمعیت با موبایل ها، تبلتها و آی پدهای آخرین مدل و بعضا با دوربینهای عکاسی و فیلم برداری بعضا حرفه ای مشغول ثبت لحضات بودند. از خودم پرسیدم این ولع جمعی برای اثبات حضور در مراسم چه معنایی دارد. ذهنم رفت سوی عضویت بخش بزرگی از جامعه در شبکه های اجتماعی گوناگون و این که این حضور در فضایی که مردم کمتر محملی واقعی برای کسب هویت اجتماعی بدست می آورند، امکان هویت بخشی ایجاد کرده است و این عکسها راهی است برای اثبات بودنشان و ابراز وجودشان و هویت یابی شان شاید. به تعبیر دیگر، « من در مراسم تشییع پاشایی شرکت کردم پس هستم ». نظر شما چیست؟