قسمت بیست و پنجم ( بدون عمل کار کنید )

در تائو می خوانیم: 

« در بی عملی عمل کنید. بدون تلاش کار کنید. کوچک را بزرگ شمارید و کم را زیاد با سخت هنگامی که ساده است روبرو شوید. کارهای بزرگ را به قطعات کوچک تقسیم کنید و سپس آن را به انجام رسانید. وقتی فرزانه به مشکلی بر می خورد برای رفع آن اقدام می کند و چون به رفاه خود دل بسته نیست مشکلات برای او مشکل نیستند».

در تائو بسیار به جملاتی از این دست بر می خوریم ( کار کردن بدون عمل ) شاید منظور از این توصیه دامن زدن به آتش طلب در دل باشد بجای کوشش بدون جوشش. این نکته در ادبیات عرفان اسلامی به خواستن با زبان استعداد بیان شده است چنین خواستنی حتی بدون کوشش قرین اجابت قرار می گیرد. این توصیه ناظر به این نکته است که انسان باید با خودیابی و خودشناسی آن چیز را که اقتضای جان و حقیقتش است طلب کند و خود را از خواهشهای غیر مرتبط با اقتضائات جانش پاک کند. چنانچه در قرآن در برخی آیات خداوند به صفت « سمیع و بصیر » اشاره می کند که ناظر به شنوا بودن او نسبت به خواسته جان بندگانش و نیز آگاهیش نسبت به اقتضائات وجودیشان است.