تطبیق آموزه های اسلام و تائو قسمت بیستم و دوم « انسان فرزانه »

انسان فرزانه در بیان تائو، یا انسان خودشکوفا در بیان مازلو بسیار نزدیک به انسان سالم در بیان قرآن است همان انسانی که به بیان قرآن با قلب سلیم به جانب خدا می رود یا با قلب سالم. تمامی این انسانها در صدد کشف خویشتن هستند لذا در جستجوی رفاه و آسایش خود نبوده بلکه از هر فرصتی برا کشف خویش استفاده می کنند. از چالشها استقبال می کنند و به اصطلاح برای امتحانات الهی هوشیار و آماده هستند. در بیان تائو در توصیف چنین انسانهایی آمده است: « قدرت فرزانه چنین است او اجازه می دهد همه چیز بیاید و برود بدون هرگونه تلاش و آرزویی. او هرگز در انتظار نتیجه نیست پس هرگز ناامید نمی شود پس روحش همیشه جوان است »(ص55) 

و در توصیف تائو می گوید: « تائو تسلیم کامل است و به همین دلیل ابدی است »(ص56).

چنین انسانهایی تنها در صدد کشف خویشتن هستند و در نهاد خود ـ فارغ از این که به زبان بیاورند یا نیاورند ـ تنها خدا را می جویند زیرا « من عرف نفسه فقد عرف ربه ». لذا برایشان حصول نتایج بیرونی اهمیتی ندارد. آری اینان رستگاران همیشه و یابندگان هستی جاویدانند« کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلا و الاکرام».