تطبیق آموزه های قرآن و تائو قسمت هشتم« تطبیق با واقعیت ».

کوشش تمامی مکاتب حکیمانه جهان این است که ذهن عمل و جان و روان آدمی را با امر واقع هستی که همان هنجار هستی یا تائو است هماهنگ کنند و انسانها را از عمل مبتنی بر هوا و هوس و اوهام و گمان پرهیز دهند. کسی می تواند به چنین حیاتی برسد که نخست حیاتی عالمانه و محققانه داشته باشد و دوم در مسیر تزکیه جان خویش بکوشد.

 در آموزه های دینی بر عدم پیروی از ظن و گمان و کوشش برای داشتن زیستی مبتنی بر علم و آگاهی تأکید شده است به نحوی که کسب دانش امری واجب برای هر زن و مرد مسلمان است و هر کس برای داشتن حیاتی عالمانه و آگاهانه باید منتهای سعی و کوشش خویش را مبذول دارد. در کنار چنین کوششی تزکیه نفس و دور داشتن آن از صفات ناشایست مقدمه هر رخداد خوبی در نظام کمال جوی اسلام است. این رویه در سایر کتب حکیمانه جهان نیز قابل مشاهده است به عنوان مثال در کتاب تائو برای آن که پیروان حقیقت را بر هنجار هستی یا تائو انطباق دهد چنین آموزه هایی ارائه می کند.

1. کسی که سعی در درخشیدن می کند نور وجودش را خاموش می کند.
2. کسی که خود را بزرگ می داند نمی تواند بداند به واقع کیست.
3. کسی که بر دیگران فرمان می راند نمی تواند بر وجود خود فاتح شود.

• تمامی این توصیه ها برای این است که انسان دچار احساسات و اوهامی  که او را از واقعیت دور می کند نشود و با امر واقع یا هنجار هستی و یا تائو هماهنگ گردد.