عادل فردوسی پور نماد ابتذال فرهنگی

یکی از دوستان اهل نظر تعریف می کرد که روزی با فرزندش که پسر نوجوان پانزده ساله ایست از میدان فردوسی تهران رد می شده که ناگهان چشم این نوجوان به مجسمه فردوسی می افتد، و سؤال می کند:

ـ بابا این مجسمه کیه؟

+ مجسمه فردوسی است.

ـ با فردوسی پور چه نسبتی داره؟

+ (خنده پدر) هیچ نسبتی نداره.

با این پاسخ پسر دیگر کنجکاوی در خصوص شناخت صاحب مجسمه نمی کند و موضوع کاملا برایش غیر جذاب می شود.

این دوست عزیزادامه داد، در جلسه ای آقای فردوسی پور را دیدم و به او گفتم من ابتذال فرهنگی را با تمام وجود لمس کردم، فردوسی پور پرسید: چطور؟ داستان را برایش تعریف کردم. فردوسی پور که جوان زیرکی است، به فکر فرو رفت ولی برای این که کم نیاورد گفت: « حالا دیگه من شدم نماد ابتذال فرهنگی ؟».

خواننده محترم ملاحظه می فرمایید کار ما به جایی رسیده است که باید فردوسی را از روی عادل فردوسی پور بشناسیم. البته اینجانب احترام فوق العاده ای برای این مجری جسور و هوشمند و پاک پر بیننده ترین برنامه تاریخ صدا و سیمای کشور قائلم و از صمیم قلب برایش آرزوی موفقیت دارم.