خدا انسان را چگونه آفرید

در قرآن آیه ای است که خلقت انسان را این گونه توصیف می کند:

إن ّالإنسانخلق هلوعا إذا مسه الشر جزوعا و إذا مسه الخیر منوعا إلا المصلین الذین هم علی صلاتهم دائمون و الذین فی أموالهم حق معلوم للسائل و المحروم و الذین یصدقون بیوم الدین و الذین هم من عذاب ربهم مشفقون إنّ عذاب ربهم غیر مأمون و الذین هم لفروجهم حافظون و الذین هم لأماناتهم و عهدهم راعون و الذین هم بشهاداتهم قائمون و الذین هم علی صلاتهم یحافظون  اولئک فی جنات مکرمون(سوره معارج(70)/ 19 تا 34 )

ترجمه: 

مسلما انسان را حریص و شتابزده برای برآورده شدن نیازهایش آفریدیم. چنین انسانی وقتی به آنچه مطلوبش است نرسد، بی تابی کرده و دست به شکوه و شکایت می زند. و اگر او را به مطلوبش برسانیم داشته هایش را از دیگران دریغ می کند. تنها نمازگزاران از این قاعده مستثنا هستند نمازگزارانی که همواره در نمازند و در دارائی هایشان حق مشخصی برای نیازمندان در نظر گرفته شده است. آنان که روز قیامت را تصدیق می کند و آنان که از عذاب پروردگارشان ترسانند. مسلما از عذاب پروردگارشان امانی نیست. آنان که مراقب اعمال جنسی شان هستند و نسبت به ادای امانت و پایبندی به عهد و پیمانشان تعهد دارند و آنان که برای شهادت حق اقدام می کنند و مراقب نمازهایشان هستند ایشان در بهشت محترمند.

إن شاء الله به توضیح این آیه در یادداشت بعدی خواهیم پرداخت.