ضرورتهای امنیت اجتماعی

   موضوع امنیت یکی از مهمترین لوازم ترقّی و تعالی انسان از بعد فردی، اجتماعی، اقتصادی و... است. اما از بعد انسانی که بیشتر به حوزه کاری ما مربوط است باید گفت: مازلو در هرم نیازهای انسان امنیت را به عنوان یکی از زیر ساختهای اصلی رشد نیازهای انسان ـ برای رسیدن به سطح خودشکوفایی که وجه مایز انسان و حیوان است ـ مطرح می کند. امنیت از منظر انسانی تعاریف و مصادیق بسیاری دارد، که برای تأمین واقعی آن در جامعه باید به تمامی مصادیق آن توجه شود؛ اما از نقطه نظر دینی مهمترین مصداق امنیت، پاس داشت کرامت انسان در جامعه است. بررسیها نشان می دهد مهمترین وظیفۀ حکومت دینی حفظ کرامت انسانی است؛ و کرامت انسان بستگی به عوامل متعدد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی دارد. ذیل این عنوان کلّی بسیاری از عناوین به عنوان مؤلفه های کرامت انسان از نظر فرهنگی ـ اجتماعی قابل طرح است. برخی از این مؤلفه ها عبارتند از: امنیت اندیشه و ابراز عقیده و نظر، امنیت اعتراض، امنیت امر به معروف و نهی از منکر، امنیت نقد و انتقاد، امنیت تولید فکر و ایده، امنیّت انتخاب سبک زندگی و بسیاری موارد دیگر. 

   حکومت دینی برای حفظ تمامیت کرامت انسان باید برنامه های روشن و دارای ضمانت اجرایی برای تمامی این موارد داشته باشد. توجه به لایه های سطحی امنیت در جامعه و غفلت از لایه های عمیق آن هرگز نمی تواند ضامن تأمین امنیت در جامعه باشد. به نظر می رسد، موضوعات اهمی نظیر: « کرامت انسان » باید محور امنیت در جامعه قرار گیرد، و سپس عناصر تأمین کننده آنها، نظیر آنچه قبلا اشاره شد، مشخص شود، سپس هر بخش از مدیریت کشور حسب وظایفش برنامه ریزی در خصوص یک یا چند عنوان را بر عهده گیرد.

   موضوعات اهم مورد اشاره باید مبتنی بر واقعیتهای جامعه و در یک فرایند کارشناسی مشخص شوند، و در این فرایند نباید از ریشه های بروز آسیب و تهدید بر پیکر امنیت جامعه غفلت کرد، و متوجه شاخ و برگها شد.

   از سوی دیگر تأمین امنیت جامعه بدون وجود اقتصاد سالم، عدالت اجتماعی و حکومت قانون هرگز میسر نخواهد شد.