یک سؤال حکیمانه در باره شیطان

به نظر شما شیطان غالبا از چه راهی به حریم جان ما وارد می شود؟

از این بحث بگذرید که اصلا شیطان چیست؟ هست؟ نیست؟ خدا چرا آن را آفرید؟ و.......

به هر حال یک چیزی هست که در ادبیات ادیان ابراهیمی به آن شیطان می گویند، که وسیله گمراهی انسان است، و در آموزه های این ادیان خداوند به شدت انسان را از آن پرهیز داده است.

در روایت اسلامی غفلت کمینگاه شیطان  نامیده شده است. اما غفلت چیست؟ و چگونه به وجود می آید؟

در قرآن غفلت به معنی بی توجهی انسان نسبت به خداوند است. آیات بسیار جالبی در این خصوص هست که بعضی دقیقا به موضوع بحث ما مربوط هستند. که به جهت پرهیز از طولانی شدن مطلب از ذکر آنها خود داری می کنیم.

  اما یک آیه هست که می گوید: « خدا را فراموش کردند، خودشان را فراموش کردند ». به نظر من یکی از آن آیه های فوق العاده است.

   انسان وقتی که خدا را فراموش می کند، در تعریف درست خودش و نیز نسبت خودش با هستی دچار اشکال می شود، و مهمتر از همه در درک منبع درست تغذیه روحش دچار اشکال می شود.

   روح ما تقریبا شبیه جسم ما نیازمند تغذیه مرتب و مفید است، که به عقیده من از جنس لذت و هیجان است. این لذت و هیجان در ارتباط درست انسان با خدا، کسب آگاهی  و عمل به خواست خدا به بهترین شکل نصیب انسان می شود. اما وقتی که این ارتباط به دلیل غفلت قطع می شود، روح انسان نا خود آگاه در جستجوی غذا بر می آید، این بهترین فرصت برای شیطان است، که غذای مورد نظر خودش را که آن نیز بسیار زیبا، هیجان انگیز و لذت بخش است به انسان تعارف کند. روح گرسنه  انسان آن را می پذیرد. اما خوردن همان و دچار افیون این غذا شدن همان. در روایت اسلامی غذای شیطان به مار تشبیه شده است، که ظاهری زیبا دارد، ولی در باطنش سمی کشنده مخفی است. دقیقا اتفاقی شبیه به مصرف مواد مخدر برای انسان می افتد، مصرف این مواد لذت زیادی دارد، ولی سمی که وارد بدن ما می کند، هستی ما را می سوزاند.

   اگر می خواهیم ذائقه خودمان را عوض کنیم و دوباره طعم غذای درست را بچشیم نخست باید سم زدایی کنیم. اگر لازم بود بعدا بیشتر خواهیم گفت.

لطفا نظرات خود را در این خصوص برای من و دیگران بنویسید.