چند سخن حکیمانه ( قسمت پانزدهم )

مشغول هستی هستیم در حالی که این نیستی است که به کارمی آید.

توضیح:

   مشغول هستی بودن در یک بیان ساده عبارتست از این که: هستی ما به چه چیزی مشغول است، و بودن خود را با استناد به چه منبعی توجیه می کنیم، و به آن تداوم می بخشیم؟ این همان مفهوم هویت فردی است.

   به نظر نویسنده جمله فوق هستی ما وقتی معنای حقیقی پیدا می کند، که با ادراک یک منبع بی کران در پیشگاهش خشوع نموده، از خویش خالی شویم، و از خود در مقابل او رفع هویت نماییم؛ که همان مفهوم « تزکیه » است. سپس از فیض آن منبع از او هویت تازه ای بیابیم و به تمامی پر شویم. این گونه است که نیستی به کارمان می آید. خدایا به ما در پیشگاه خودت نیستی عنایت فرما و چنان کن که هویت ما سراسر از تو باشد.