در غـــــــــم ما روزها بی گـاه شـد روزها با ســـــوزها هــمراه شـــــــد
روزها گر رفت گو رو باک نیست تو بمان ای آن که چون تو پاک نیست
شاد باش ای عشق خوش سودای ما ای طبیـــــــب جمله علتـــــــــهای مـا
ای دوای نخــــــوت و نامـــوس ما ای تو افـــــــلاطون و جالیــــنوس ما
عمری گذشت در غم هجران روی دوست
مرغم درون آتش و ماهی برون آب
اگه گفتی این مال کی بود؟
سلام بر تائو
به نظرم بهترین چیز شناخت خویشتن است .خود بودن خود رایافتن خود را باور داشتن خدا را در خود و خود را در خدا یافتن و لحظه لحظه زندگی را پاس داشتن که همان شکر خدا را به جا آوردن است همه اینها به رضایتمندی میرسد که انسان به خود خود برسد ..انسان هر انسان موجود منحصر به فرد....ولی بزرگان دین وعرفان و.... را به عنوان نمونه آرمانی در نظر گرفتن قشنگ و با معناست..ولی ما قرار نیست مثل هیچکس جز خودمان باشیم البته خود حقیقی مان نه خودی که جامعه وتاریخ و ...به خوردمان میدهند ...در زندگی قرار است ما خود آرمانی شویم و برای رسیدن به خود ایده آلمان بکوشیم...
به امید طلوع خورشید حقیقت از فراز کوهساران گرگ ومیش وجودمان
مرا هم دعا کن
..مولانا : درزمین دیگران خانه مکن کار خود کن کار بیگانه مکن
اگر دوستان بتوانند کتاب روح مجرد نوشته اقای سیدحسین حسینی طهرانی بخوانند و نیزکتاب دنیای سوفی نوشته یاستین گوردر شاید بهتر به گوهر وجود خویش پی ببرند....خویش را خویش پیدا کن کمال این است و بس