چند سخن حکیمانه ( قسمت دوم )

فرزانه بدون انجام دادن کاری عمل می کند، و بدون به زبان آوردن کلمه ای آموزش می دهد.  

اتفاقات رخ می دهند، و او به آنها اجازه روی دادن می دهد، موارد مختلف نا پدید می شوند، و او به آنها اجازه از بین رفتن می دهد.  

او دارد بدون آن که مالک چیزی باشد، عمل می کند، بدون آن که انتظاری داشته باشد.  

وقتی کارش به اتمام رسید، آن را فراموش می کند.  

به همین دلیل برای همیشه جاوید باقی می ماند. 

توضیح: فرزانه در این نوشتار کسی است که به تعبیر اینجانب هنجار هستی و به تعبیر دیگر تائو را شناخته است، و با آن هماهنگ است، این هماهنگی سبب شده، خواست او با خواست هستی یکی شود، لذا او بدون آنکه عمل خاصی انجام دهد، هستی خود احتیاجاتش را بر آورده می کند، لذا او بدون آنکه عملی انجام دهد، آنچه خواسته محقق می شود. چنین انسانی برای آموزش دادن نیاز به سخن گفتن ندارد، چون شیوه زندگی ساده و عمیق او بدون هر گونه کلامی سراسر آموزش است.  

فرزانه از آنجا که با هنجار هستی هماهنگ است، در مقابل حوادثی که پیرامونش رخ می دهد، موضع نمی گیرد، اجازه می دهد، آنچه باید بشود، تمام و کمال رخ دهد، و سپس او با آرامش و شرح صدر بدون هر گونه انتظاری برای خودش، خالصانه و کامل عمل می کند؛ و سپس فراموش می کند، و دنبال انجام وظیفه بعدی می رود. و به دلیل این که کارش هماهنگ با هنجار هستی است، در دل هستی ثبت شده، بلکه تقویت می شود. لذا تا هستی هست که همیشه هست، کار او نیز هست، و جاوید باقی می ماند، و به قول قرآن: « اعمال فرزانه حبط و باطل نمی شود » چرا که از جنس هستی است.