مقدمه

هنجار هستی چیست؟

  نام این وب لاگ را « هنجار هستی » انتخاب کرده ایم و در توضیح آن نوشتیم: چیزی شبیه تائو.  تائو ت چینگ یا دائو د جینگ یک متن کهن چینی با قدمتی بیش از 2000 سال است. این اثر کوتاه اما بسیار ژرف در طول سالیان بر فرهنگ، تمدن و اندیشه چینیان و بسیاری از کشورهای مرتبط با آنها تأثیر بسیار عمیقی گذاشته است. به طوری که بسیاری آن را روح و جان چینیان نامیده اند. تائو که به معنای « راه و طریقت »‌ است، ... سرچشمه اندیشه و مکتب تائوئیسم است(برگرفته از ترجمه کتاب تائو ت چینگ ، اثر لائو تزو (مرشد پیر )، مترجم فرشید قهرمانی، تهران: نشر مثلث، چاپ هفتم 1388).

در کتاب فوق در تعریف تائو این گونه آمده است:

تائو به چاه می ماند،

می توانی از آن استفاده کنی ولی هرگز تمام نمی شود.
همانند خلأ بی پایان است: پر از امکانات بی شمار. نهان است و همیشه حاضر. نمی دانم چه کسی آن را به وجود آورده.
تائو از کسی جانبداری نمی کند: خوب و بد هر دو از آن به وجود آمده اند. فرزانه از کسی جانبداری نمی کند: او به پرهیزکاران و گناهکاران هر دو خوش آمد می گوید.
تائو به نی می ماند: خالی است ولی قابلیتهایش بی عدد اند. هر چه بیشتر آن را به کار برید بیشتر می شناسیدش و هر چه بیشتر در باره اش صحبت کنید، کمتر می شناسیدش.
تائو را مادرِ بزرگ می نامند: خالی ولی تمام نشدنی. کلماتی بی شمار از آن متولد می شود. همیشه درون شما حاضر است: هر گونه بخواهید می توانید به کارش گیرید.
تائو بی نهایت و جاوید است.
چرا بی نهایت است؟ چون هزگز به دنیا نیامده: بنابراین هرگز نمی میرد.

چرا جاوید است؟ چون آرزویی برای خود ندارد؛ بنابراین در دسترس همه موجودات است( همان منبع، صص4تا 7).

در مطالعاتی که در برخی ادیان داشته ام به فصل مشترکی در خصوص تمامی دینها و مرامهای انسانی ـ معنوی رسیده ام، و آن این است که هستی قانون دارد، و انسان به عنوان جزء مهمی از هستی باید در تطابق خود با این قانون تلاش کند. اگر از این قانون پیروی کند، قطعا به رستگاری می رسد.و اگر از آن تخلف ورزد، سزای این تخلف رادر زندگی  یا زندگی های خود خواهد دید. این قانون همان چیزی است که من از آن به عنوان هنجار هستی یاد کرده ام؛ ولی در ادیان مختلف بیانهای گوناگونی دارد. در اسلام از آن به عنوان صراط مستقیم یاد می کنند. که مسیر میانه روی و اعتدال است. امیر مؤمنان امام علی ( علیه السلام ) در توصیف صراط مستقیم می فرمایند:

 راهی است میانه که از افراط کوتاهتر و از تفریط بلند تر است.

 من به یاری خدا در حال تهیه کتابی هستم با عنوان « ضابطه مندی کمال در قرآن » در آن کتاب یک فصل را به توضیح این موضوع اختصاص داده ام که  پس از چاپ در اختیار علاقمندان قرار خواهد گرفت. بنابراین از توضیح بیشتر در این خصوص خود داری می کنم.

 این قانون در تائوئیسم به تائو مشهور است.و درآیینهای دیگر به نامهای دیگر.

این قانون هستی که تمامی ادیان و مرامهای انسانی ـ معنوی ما رابه آن می خوانند، تنها جنبه فردی نداشته بلکه درتمامی شئون هستی جریان دارند، کشف این قانون که نسخه از آن طبق نظر تمامی ادیان و مذاهب در درون انسان و شاید کل مخلوقات به ودیعه نهاده شده است. ضامن سعادت فردی و اجتماعی است.

علت این که نام این و بلاگ را « هنجار هستی » نهاده ام، کوششی است که به یاری خدا و همراهی شما خواهیم کرد تا این هنجار را درک کنیم و دریک تلاش جمعی خواهیم کوشید تا آن را در زندگی خود به کار بندیم. امید است همواره این مقدمه را نصب العین قرار دهیم و از مسیر آن منحرف نشویم.