یکی از ویژگی های فرهنگی ما ایرانیان در روابط دوستانه مان تا آنجا که پای مصالح و منافع در بین نباشد و فقط دوستی در میان باشد، این است که اگر هزار و یک خوبی از کسی دیده باشیم تنها با دیدن یک بدی تمام سابقه قشنگی که با دوستمان داشته ایم فراموش می کنیم و به راحتی رابطه را تیره می کنیم یا بهم می زنیم. ما دوست داریم طرف مقابلمان معصوم و مصون از خطا باشه در حالی که خودمان به راحتی هزار و یک اشتباه انجام می دهیم و به هزار و یک دلیل اشتباهمان را توجیه می کنیم. این رابطه در ارتباط با نخبگان جامعه نیز وجود داره و یکی از دلایلی که سبب می شود، افرادی که توان انجام فعالیت تأثیرگذار در جامعه خود را دارند کمتر رغبتی برای کار و تلاش و فعالیت داشته باشند، همین است.
این رو قبول دارم در مورد بیشتر دوستیها و لى دوستیهاى واقعى با وجود اشتباهات از بین نمیره. ممکنه رابطه ها رو کم کنه ولى تاثیر اون دوستى رو روى روح و روان آدمى از بین نمیبره با اشتباه.
سلام دوست قدیمی بله دوستیهای واقعی یکی از قشنگترین موهبتهای زندگیه. شاد باشی. کتاب به دستت رسید؟