کسی که خود را می شناسد، و به حقیقت و گوهر خود واقف است، به هنجار هستی وقوف دارد؛ و آنرا عاشقانه دنبال می کند، همواره آن را می جوید و همواره آن را می پیماید. برای آن بی هیچ توقعی و بی هیچ توقفی تلاش می کند. او منتظر پاسخ نیست، زیرا پاسخ را از عشق درونش دریافت می کند.
هر وقت این جملات زیبا رو می بینم یاد اون هدیه ارزشمند و عزیزت می افتم.
رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید
کتاب تائو را می گویی قدرش را بدان خیلی نازنین است. امیدوارم عامل باشیم.زندگی عارفانه خیلی زیباست خدا روزیمان کند.