هنجار هستی

هنجار هستی

چیزی شبیه تائو
هنجار هستی

هنجار هستی

چیزی شبیه تائو

شبکه های اجتماعی منبعی جدید برای هویت یابی

چندی پیش مرتضی پاشایی خواننده پاپ ایرانی دار فانی را وداع گفت و حضور باور نکردنی مردم در مراسم تشییعش بهت همگان را بر انگیخت و تقریبا در تمام محافل فرهنگی کشور این حضور با شگفتی مورد تجزیه و تحلیل و بررسی قرار گرفت. این موضوع در شبکه های اجتماعی و بین اعضای آن نیز ظهور و بروز چشم گیری داشت اما موضوع برای من چندان جذاب نبود، لذا پیگیر قضیه نشدم، تا این که عکسی از این مراسم به دستم رسید که کادر آن جمعیتی حدود 300 نفر را پوشش می داد، بدون استثناء این جمعیت با موبایل ها، تبلتها و آی پدهای آخرین مدل و بعضا با دوربینهای عکاسی و فیلم برداری بعضا حرفه ای مشغول ثبت لحضات بودند. از خودم پرسیدم این ولع جمعی برای اثبات حضور در مراسم چه معنایی دارد. ذهنم رفت سوی عضویت بخش بزرگی از جامعه در شبکه های اجتماعی گوناگون و این که این حضور در فضایی که مردم کمتر محملی واقعی برای کسب هویت اجتماعی بدست می آورند، امکان هویت بخشی ایجاد کرده است و این عکسها راهی است برای اثبات بودنشان و ابراز وجودشان و هویت یابی شان شاید. به تعبیر دیگر، « من در مراسم تشییع پاشایی شرکت کردم پس هستم ». نظر شما چیست؟

نظرات 3 + ارسال نظر
نسیم چهارشنبه 12 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 19:00

سلام استاد عزیز
باور کنین تا قبل از فوتشون،شناختی ازش نداشتم.
فقط میدونستم خواننده ای به این اسم هست.
خیلی از بزرگان ایران زمین،از دنیا میرن و اصلا متوجه نمیشیم،حتی تو شبکه های اجتماعی هم اهمیتی پیدا نمیکنه...
و این باعث تآسف...
فوت نلسون ماندلا به اندازه فوت مرتضی پاشایی قابل اهمیت نبود!!!!!!!!!!!!!! و نمیدونم چرا اینطوریه!!!!!

سلام بله من هم اصلا نمی شناختمش البته در تمام دنیا اون طور که مثلا برای مایکل جکسون ابراز احساسات می شه برای مثلا فلان دانشمند یا فلان شخصیت اجتماعی و فرهنگی ابراز احساسات نمی شه ولی این که مردم می خوان با ثبت حضورشان در مراسم یک خواننده خودشان را اثبات کنند و به دیگران نشان دهند برایم جای تعجب است.

پرویزی جمعه 21 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 20:57

سلام سلام
من میگم اصلا درست نیست...فضای مجازی..احساس مجازی...هویت مجازی....رفقای مجازی.. دیگه خیلی همه چی داره مجازی میشه...

درسته جای تأسفه تازه شما دهه شصتی ها اونم بچه های تهران اون طور که ما دهه پنجاهی ها و بچه های شهرستان دوستی و ارتباط خالص در فضای حقیقی ـ خصوصا در زمان کودکی ـ را حس کردیم حس نکردید؛ اگر تجربه های ما رو داشتین این وضعیت خیلی براتون دردناک می شد. یادش بخیر کودکی و تجربه های ناب زندگی.

نسیم شنبه 22 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 19:43

سلام
ماه دهه شصتیا هم،دوستیای ناب دوران کودکی رو در فضای حقیقی با دوستای حقیقی تجربه کردیم و خیلی دلم برای تمام دوستای بی نظیر کودکیم و محبتهای خالصانشون در دنیای تنگه...
حیف که دیگه برنمیگرده...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد